bu ülkede 100'e yakın bölge "özel güvenlik bölgesi" ilan edildi.
bu ülkede milletvekillerinin giremediği bölgeler var.
bu ülkede günlerdir elektriği kesik, haberleşme araçlarının çalışmadığı bölgeler var.
bu ülkede gazetecilerin giremediği bölgeler var.
bu ülkede çocuklar ölüyor...
bu ülkede köyler boşaltılmaya başlandı...
yaşı yetenlerin 90'lara benzettiği bir durum yaşanıyor....
2007'den sonra yaşanan süreç, rahatlama ve görüşmeler boyunca şunları duymadık mı?
"90'lı yıllarda büyük yanlışlar yapıldı"
"90'lı yıllarda 17 bin dolayında faili meçhul yaşandı"
hatta bülent arınç daha da "ileri" gidip; "diyarbakır cezaevinde yaşananları ben yaşasaydım, ben de dağa çıkardım" (mealen) dedi.
olağanüstü hali kaldırmakla övünenler, bugün "özel güvenlik bölgesi" ilanıyla ohal'i geri getirmiş olmadılar mı?
90'lı yıllarda susanlar 2000'li yıllarda utanarak "yanlış yaptık" demediler mi?
çözüm sürecinin neden bittiğini açıklayan yok. 7 haziran'dan sonra neden çatışmaların başladığını- yoğunlaştığını açıklayan yok.
varsa yoksa hükümet çalışmaları, görüşmeler vs. yahu insanlarımız ölüyor, çocuklarımız ölüyor; kentlerimiz yangın yeri... meclis tatilde...
iktidar olmayan bir yetkisiz hükümet olayları izliyor. meclisi olağanüstü toplantıya çağırıp "ne yapacağız?" diye soran yok.
herkes taraf yapılmaya, siyasi dolgu malzemesine dönüştürülmeye çalışılıyor.
bu ülkenin hangi yurttaşının canı bir iktidardan daha değersiz... hangi önemli iş bu çatışmalardan daha öncelikli...
çocuklar ölüyor, gençler ölüyor, kentler yangın yeri... ana- babalar tedirgin... bütün haberler ölüm haberi gibi bekleyenlere...
suriye tezkeresi'ni 2 ay öncesinden düşünen hükümet ve muktedir, ülkemizdeki yangının üzerine 90'lı yılların yanlışlarıyla gidiyor. ilk başta yazdıklarımı düşünün derim. bugün susanlar, bugün yanlışı savunanlar 90'lardaki benzerlerinin duruma düşecekler ve 10 yıla kalmadan utana sıkıla özür dileyecekler... ancak halk 90'lı yıllardaki gibi değil, koşullarda...
salim çalık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder