ölümün yüzünü
unutmaz
yarası
hergün deşilenler
salim çalık
kan
korkarak
dağılmaktan
aynalarda kesiyorum
çürüyen etlerimi
aynalarda kan
herkesin olma arzusu bendeki
yüreğimi açmak
önce düşlerde vuruyorum
kendimi
yürekacılarıyla
düşlerde kan
diyorum ki
sevgi öldürür beni
insansavarlar çok zor
gülbedenler sarılsın
kardeşliği beslesin kan
yağmur parmaklar kavuşsun
ellerde kan
kim
yarıp göğün göğsünü
bilinmedik
tüyü bitmedik sevdalar
sunacak
ilk kim sevişecek benimle
yağmurla
rüzgarla düşecek toprağa
kıraçta
balçık içinde
kıraçlar kan
balçık kan
dağlara özlem bu
kayaların damıttığı suları
titrek ilk ışığını günün
doruklarda karşılama özlemi
dağlarda bomba izleri
sularda kan
özlemler kan
insan diyorum titreyerek
gözyaşlarımız gibi kardeşiz
yıllara ve çağlara inat
döl tuttuğundan beri yaşam
kardeşiz –güneş babadan su
anadan-
y i n e de
dünya kan
yaşamımız kan
salim çalık
erkene alınmış bir ölümün
ertelenmiş şiiri (s.36-37-38)
